EEN TERUGBLIK OP DE DERTIENDE GILDENTOCHT UIT HET JAAR 2023

 

 

Voor de dertiende keer vertrokken deze maand 150 enthousiaste wandelaars vanuit de Gildenzaal in Schaffen voor de 100 km van VOS Schaffen. In vier afzonderlijke groepen zoeken ze de nacht op, gaan ze door vergeten paadjes op zoek naar al het schoons wat onze omgeving te bieden heeft.

 

‘Het ligt er, ge moet het gewoon maar oprapen’, zegt onze parcoursmeester Alex Govaerts. We weten allemaal dat een goed parcours van een 100 km meer dan dat is. Lang op voorhand wordt er over elke meter verhard gediscussieerd en verder gezocht naar verdoken paden. Betaalbare, gezellige en pittoreske controleposten maken deel uit van een goed verzorgde en mooie 100 km wandeling. Alex heeft met zijn team getracht ook dit jaar, een tweede maal richting Geel, hier iets moois van trachten te maken.

 

Het zorgt er voor dat het parcours zwaar is. De vele onverharde wegen maken de tocht extra zwaar. Toch hebben we ook dit jaar slechts drie opgaves gekend. Op tijd rusten, eten en drinken is belangrijk om je tocht goed in te delen  en tot een goed einde te brengen. De combinatie tussen de nacht in groep wandelen en overdag op eigen tempo verder te kunnen wandelen wordt gesmaakt door onze deelnemers.

 

Onze nachtploegen werden dit jaar geleid Door Willy en Heidi. Ze werden bijgestaan door Stefan en Margy en op de overdekte controle extra geholpen door Alex, Willy en Elza. We beseffen hoe belangrijk en tegelijkertijd hoe zwaar deze nachtelijke taken zijn. Op elke post staan jullie, telkens op tijd, uitgerust met alle nodige bevoorrading en bijhorende benodigdheden. Terwijl Margy volgend jaar terug als wandelaars aanwezig zal zijn, hielp ze nu mee en kon zo ook een kijkje nemen achter de schermen. Ze vertelde me dat ze onder de indruk was over de manier waarop alles in deze nachtploeg loopt.

 

Hetzelfde kan verteld worden over de ontbijtploeg. Wanneer je het woord ‘ontbijt’ hoort, denk je waarschijnlijk aan vroeger ochtenduurtjes. In het geval van onze ontbijtploeg stonden ze dit jaar om half één, één uur in nacht klaar om de zaal in gereedheid te brengen en de vuren tijdig aan te steken, zodat elke wandelaar spek met eieren kon eten. Marleen en Marianne zorgen nog steeds voor de vegetarische pasta. Een snelle hap die boordevol calorieën zit. We hechten veel belang aan een goede gebalanceerde voeding. Voor ieder wat wils.

 

Ondanks de overvloedig regenval van de voorbij weken en maanden, lagen de meeste paden er behoorlijk bij. Enkel voor de controle in Veerle moesten we ons een weg banen door de modderige stroken. Net voor de Bavokapel in Eindhout hadden we wel te kampen met langdurige overstroming. Hier hebben we besloten dit stuk af te gelasten. De Gildentocht is gekend voor een zwaar onverhard parcours in alle omstandigheden. In dit geval leek het ons geen goed idee 30 cm door het water te banen, terwijl je nog 65 km te gaan hebt. Er moeten altijd keuzes gemaakt worden.

 

Na het heerlijk ontbijt, stonden Willy en Mariette opnieuw klaar om de lekkere aspergesoep op te dienen. Twee enthousiaste jonge tachtigers blijven op post, om zes uur in de ochtend. Terwijl ik voor elke vrijwilliger bijzonder veel respect en bewondering heb, moet ik aangeven dat Mariette en Willy nog dat tikkeltje meer bewondering wegkapen. Met zoveel overgave en goesting blijven ze jaar in, jaar uit deze vroege post bemannen. Met plezier nemen ze foto’s van de groep. Niets is hen teveel gevraagd. Ze zijn een groot voorbeeld voor onze club!

 

Na hen uitgebreid te danken, vingen we ons laatste stuk in groep aan. Ook voor Jean-Marie, die voor het eerst baankapitein was, brak de laatste etappe aan. Hij loodste zijn groep veilig en niet te snel door de Kempense bossen. Terwijl Hervé jaren als baankapitein gezwind zijn job deed, stond nu Jennyfer klaar om als eerste vrouw een groep te leiden. We starten met haar vastbesloten zo aan te spreken. Tegen de ochtend, vallen we wel eens terug in de oude gewoonte haar als Hervé te noemen. Alles heeft zijn tijd nodig. Ook voor haar was het een bijzondere editie en zal ze later hopelijk terugkijken met de gedachte; ‘Ik heb het toen toch maar gedaan’.

 

En zo was ook deze nacht achter de rug. De vele vosje lachten ons toe op de rood-witte pijlen. De nachtraven ontpopten tot  frisse hoenders en stoven met frisse moed verder door de Kempen. Geen zorgen, het parcours overdag is even mooi als de nachtelijke etappes! Geniet met volle teugen! 

 

Heidi en Willy vangen ons een laatste keer keurig op in de vissersclub van Meerhout. We banen ons een weg doorheen deze drassige streek. Waar gaat dit pad weer uitkomen? Vergeten wegeltjes banen zich een weg door de braamstruiken en verwilderde natuur. Tussen de tractor sporen houden we de voeten droog.

 

In het natuurgebied van Ham komen we volledig tot rust. De lengte van dit traject is wat langer dan normaal. Alex wil hier zijn schapen wat langer laten grazen. Gelijk heeft hij.

De verstilling is hier compleet. Aan waterkanten zoeken dieren het water op. Verder enkel de sporen van de 100 km wandelaars.

 

Groot is het contrast wanneer we toekomen op de controlepost. Pascale en Maddy wachten de wandelaars op, in volledige Tiroler outfit. Ze bevinden zich in een hut die ons helemaal in après ski ambiance brengt. De muziek zet de maat in, Pascale en Maddy trekken de wandelaars op gang. Zij die moe binnen kwamen, putten nieuwe energie uit dit carnavalesk schouwspel. Na de wandeling heb ik de opmerking gekregen van meerdere wandelaars dat we dit ‘nog en meer mogen doen’. mIsschien wel met een live bandje. Ik vraag het alvast aan onze voorzitter.

 

Achter de schermen hebben ondertussen Guido  en Sean ervoor gezorgd dat de pasta op zijn plaats geraakt, dat de broodjes tijdig in Ham zijn geraakt. De klokt tikt. Niet alleen voor onze wandelaars, ook voor vele medewerkers die ervoor zorgen dat iedereen tijdig op zijn wenken wordt bediend.

 

We zetten onze tocht verder. We steken de sluizen van Ham over. Schepen worden in de dokken geholpen om het hoogteverschil te trotseren. Mooi om dit schouwspel bij te wonen. Er opent iets verder een nieuw mooi stuk natuur. Een bruggetje over een beek, smalle paadjes langs het veld. Het veld wordt iets later doorkruist. Opnieuw een gezellige vissersclub, waar Peggy opnieuw paraat is. Elk jaar kunnen we op haar, Rita, Jos en de hun familie rekenen. Reeds jaren. We zijn zo dankbaar. Ook de dames van de club zelf zijn hier zeer actief. Dat is Peggy niet gewoon. Zij heeft het graag druk. Haar dochter krijgt de extra aandacht.

 

We wandelen de poort van Tessenderlo binnen. Nu breken er kilometers door het bos aan. Daarnaast wordt het parcours heuvelachtiger. Soi en Pol vangen ons op te midden van al dit natuurlijk schoon. Ze bedienen iedereen op hun wenken zoals ze dat al jaren lijken te doen. Voor hen waar het nu wat zwaarder voor wordt, is de bediening en zijn de relax zeteltjes van harte welkom. We gaan naar 75 km. Houterenberg en Rodeberg groeten ons hartelijk. De tocht gaat nu wat op en af. Het is nu Rudy van Dorne Sport die zijn tuin en garage aanbiedt aan de wandelaars. Koste noch moeite heeft hij gespaard. Hij heeft zelf voor extra proviand gezorgd. Hij wordt bijgestaan door Rik en Rachel, trouwe gedienden sinds de Ommegangtocht. Immer gemotiveerd en verwonderd door de prestaties die onze moedige stappers verwezenlijken. Dat geeft moed. Maar voort! Door het sompige ‘Rot’ gebied over de vlonderpaden. Het water heeft zijn sporen nagelaten. Rond Kerst stond het water tot boven de paden. Vele planken hebben de geest gegeven. Het water heeft ze verslapt, aangetast. De natuur is meedogenloos. Net zoals onze lange afstandwandelaars. Zij zetten,  zonder te verpinken, hun avontuur verder. Voor bed en bokes worden we verrast door een prachtig stukje Ardennen. Smalle paadjes slingeren naar boven en weer naar onder door en tussen de bomen. Er lijkt maar geen einde aan te komen. Voor de wandelaars die nog goed te been zijn, is dit genieten. Voor zij waar de jus van de soep is, is het afzien. Ook Louis, onze erevoorzitter, moet even halt houden. Zijn lichaam herinnert hem er aan dat hij geen twintig meer is. ‘In mijn hoofd nog wel’, antwoordt hij. Het is deze ijver die hem iets later ook weer op gang trekt en hem met vaste regelmatige schreden vastberaden naar de eindmeet trekt. Chris moedigt ons aan met een frisdrank. Chris is één van de vele vrijwilligers die voordien mee wandelde en nu aan de andere kant van den toog is gaan staan. Hier, tezamen met zijn vrouw, zijn zij de vrijwilligers, die door hun eigen ervaring ook heel goed weten wat een wandelaar nodig heeft na 80 km.

 

We wandelen nu het laatste traject vooraleer  we de wandelaars van de andere afstanden kunnen vervoegen. Dat geeft moed. Wat kleurt Meldert mooi in Mei met de zon hoog in de hemel, in de namiddag. Genieten.

 

In Meldert treffen we Benny opnieuw met het ontbijtteam, terwijl Patrick met zijn ploeg voor een goede bevoorrading zorgt. We worden aangemoedigd om vol te houden. De laatste 10 km. Alex geeft dit jaar geen cadeaus weg. Het blijft werken en zwoegen. Omhoog en omlaag door en tussen de modderige tractor sporen. We moeten door. We moeten er door. Komaan! Ik krijg voor het eerst een telefoontje van iemand die het spoor bijster is geraakt. De eerste en de enige van de ganse tocht. De afpijlploegen sparen geen pijl aan dikke bomen, hoge electriciteitspalen. Wanneer we op de laatste controlepost van de Vleugt aankomen, parelt het zweet nog van de hoofden van het team van Mariette. Het was mooi weer, vele wandelaars vonden de weg naar de kortere afstanden. Een mooie ontmoeting tussen al deze wandelaars, die van deze sport genieten, elk op zijn of haar manier. En Mariette en Willy, zij werkten verder, keerden de zaal uit, zetten alle tafels terug weg, …

 

En dan breekt het moment aan. Een moment waar je meerder keren aan hebt gedacht tijdens deze tocht. Het scenario heeft zich meerdere keren in je hoofd afgespeeld. De bel weerklinkt door de zaal. George, onze voorzitter, heeft tijd gevonden om zijn wandelaars te ontvangen, na of tussen de ontelbare taken die hij tot zich neemt. Of door Maddy, nu ontdaan van haar Tiroler outfit, drukken ze jou de hand met een diepe bewondering. De unieke badge wordt overhandigd. Het shirt wordt opengevouwen… De zaal ademt vriendschap en warmte uit. Daar doen we het voor. Het samen zijn. Het samen genieten van mooie momenten. Dank je wel, moedige wandelaars, dank je wel harde werkende vrijwilligers. Dank je wel sponsoren, Rudy Dorne Sport, Lode, Aelbers podologie en Brouwerij Haacht, om te geloven in wat we doen, om iets moois te maken van wat wij de Belgische wandelsport kunnen aanbieden.

 

ENKELE REACTIES DIE WE ONTVINGEN PER MAIL

 

Knap hoor, een ongelooflijk mooie tocht .Je houdt het niet voor mogelijk  80% off road, een start in het centrum van Schaffen,de gildenzaal.Een parcours dat 2 keer over het Albertkanaal moet,2 keer over een autosnelweg en dan nog een spoorweg.En zie hier de gildentocht,prachtig,15 tussenstops en 100 km lang.Het is gewoon fantastisch

En natuurlijk is niet alles perfect ,in een groep wandelen aan een constant gemiddelde en dat met verschillende deelnemers die zelf ook niet altijd even goed zijn is bijzonder moeilijk .

BEDANKT voor deze BIJZONDER MOOIE TOCHT 

                                   groetjes  en waarschijnlijk tot volgend jaar

 

 

Hello,                                                                          VERTALING: Hallo,

Tout s'est très bien terminé pour moi.                                      Alles is goed afgelopen voor mij

Arrivée vers 16h30.                                                                 Aangekomen om half vijf

Très beau parcours.                                                                 Zeer mooi parcours

 

 

 

Beste Kris,

Nogmaals proficiat met jullie perfecte organisatie !!!

Alles zit precies in de plooi alsof het een perfect geoliede machine is, maar ik besef wel degelijk welke inzet het vereist, om deze organisatie tot een goed einde te brengen.

Van de organisatoren tot de opkuis van de zalen en rustposten, aan allen van harte PROFICIAT!!!

 

Beste Kris,

Het was een prachtige tocht, sublieme sfeer en een perfecte organisatie.

100 x dank dat ik heb mogen deelnemen.

Tot een volgende keer.

Met vriendelijke groeten,

 

Kris,

Un petit mail pour te remercier pour la Gildentocht 2023.

Le parcours était super , une bonne ambiance et l organisation impeccable !

 Merci encore et à l année prochaine,

 

VERTALING

Kris,

Een klein mailtje om je te bedanken voor de Gildentocht 2023

Het parcours was super, een goede ambiance en een perfecte organisatie!

Nog eens bedankt en tot volgend jaar,

 

Bonjour Kris,

Merci pour l'admirable organisation et le parcours à travers bois était fabuleux.

A bientôt.

 

VERTALING

Bedankt voor de bewonderenswaardige organisatie en het parcours doorheen de bossen, was magnifiek. Tot binnenkort,